Türmen Baydövlet Bayramov (26) ile Suray Mafhafova’nın (27) 2011 yılında dünyaya gelen kızları “spina bifida” (ayrık omurga) hastası. Ülkelerinde birçok hastaneye giden ancak bir sonuç elde edemeyen genç çift, 5 yıl önce kızlarını daha iyi tedavi ettirebilmek için Türkiye’ye gelmeye karar verdi.
İstanbul’a yakın ve ev kiralarının daha uygun olduğunu düşünen çift Kırklareli’nin Kavaklı beldesinde ev kiraladı. Aynı beldede bir çay bahçesinde garson olarak işe giren baba Bayramov, elde ettiği gelir ile bir yandan çocuğunun sağlık masraflarını diğer yandan da ailesinin ihtiyaçlarını gidermeye çalışıyor.
Üniversite de okuyorlar
Çocuklarını tedavi ettirmek için mücadele eden çift, ülkelerinde yarım bıraktıkları üniversite eğitimlerini de sürdürmeye karar verdi. Girdikleri sınav ile Kırklareli Üniversitesi Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu Sağlık Kurumları İşletmeciliğini kazanan çift bir yandan sağlık diğer yandan eğitim mücadeleleri ile örnek oluyor. Geçen yıl eğitimini başarıyla tamamlayan anne Mafhafova, şimdi kızına ve ailesine katkı sağlayabilmek için iş arıyor. Anne Suray Mafhafova, “ayrık omurga” hastalığı nedeniyle yatağa bağımlı olan, kızının diğer çocuklar gibi koşup oyun oynayacağı günün hayalini kuruyor.
“Koşarak ‘anne’ diyebilse dünyalar benim olacak”
Anne Mafhafova, kızının doğuştan yatağa bağımlı olarak dünyaya geldiğini ve tedavisi için yardım beklediklerini söyledi. Ülkelerinde kızlarını tedavi ettirmekte zorlandıklarını ve bu nedenle Türkiye’ye geldiklerini ifade eden Mafhafova, “Böyle bir hastalığı gören, geçirmiş olan ya da teşhisi konulup ameliyat yapan doktor arıyoruz. Sağlık Bakanımız Fahrettin Hoca’ya seslenmek istiyorum, bize lütfen yardımcı olun” dedi.
Çok zor durumda olduklarını dile getiren Mafhafova, kızının gün geçtikçe durumunun kötüye gittiğini ve acilen ameliyat olması gerektiğini vurgulayarak yaşadıklarını şöyle anlattı:
Türkmenistan’da ‘yaşamaz’ denildi
“Doğduğunda Türkmenistan’da hastanede çocuğun iki ay yaşayacağını söylediler ve eve yolladılar. Beslenemeyeceğini, arkasındaki şişlikten dolayı hiçbir şey yiyemeyip nefes alamayacağını söylediler. İki ay sonrasında tekrar hastaneye götürdüğümüzde beslenemiyordu, burnundan beslenmeyi önerdiler. 6-7 ay beslemeye çalıştık. Katı gıdaya geçtiğimizde birkaç kez yedirmeye çalıştım ve yemeğe başladı. Her şey normal sanıyordum. Engeli yoktur, yürüyeme başlar, konuşmaya başlar diye düşünüyordum. 7-8 ay ayakta durabiliyordu ama hiçbir şekilde bir yere uzanıp yatamıyordu. Tekrar hastaneye gittik, şişliği aldırmak için. Bu sefer de narkoz anesteziyi kaldıramayacağını ve ameliyat yapamayacaklarını söylediler. MR çektiler. Yurt dışına gitmemizi önerdiler, biz de Türkiye’ye gelmeye karar verdik.”
TRT
